Go with the flow

Bangkok it is! Vooraf nogal wat getwijfeld te hebben over Bangkok, is dat al vrij snel verdwenen. Bij het Mo Chit busstation een motortaxi gepakt richting het hostel. Wat een ervaring is dat zeg! Backpack tussen de benen van de bestuurder, ik achterop en gaan met die banaan! Waar het op de weg 1 grote chaos is, vliegen we overal zo tussendoor. En werkelijkwaar, het is met regelmaat centimeterwerk. Zo indrukwekkend, gaaf en zo van genoten!
Het hostel ligt op een prima locatie, net overal tussen in. Naast Chinatown, half uurtje wandelen van het bekende backpackerscentrum Khoasan road en een half uurtje wandelen vanaf het treinstation. Bij binnenkomst loop je eerst door een prachtige art gallery en het hostel heeft ook nog eens heerlijk dakterras.
Tijdens mijn reis naar Bangkok heb ik volledig mijn plannen omgegooid, toch maar even mijn neef Peerke bezoeken in Nieuw-Zeeland. Na een aantal uren spitten, eindelijk tickets geboekt. Wat blijkt, heb ik toch ergens een foutje gemaakt. De binnenlandse vlucht van Auckland naar Wellington ga ik helemaal niet halen, dan zit ik nog in het vliegtuig richting Auckland. Oeps, goed bezig maar niet heus haha. Dit de volgende dag maar recht gezet.
Tijdens mijn verblijf ben ik te voet de stad gaan verkennen richting Khoasan road, heel toevallig kwam ik daar onverwachts een Noordwijkerhoutse tegen. Super leuk en spontaan de hele avond samen doorgebracht. Ook nog een middag heerlijk de rust opgezocht in Lumpini park, wat is het daar heerlijk vertoeven! Midden in de stad de drukte ontvluchten en genieten van al het groen om me heen.

De dag van vertrek uit Bangkok naar Kanchanaburi begon niet zo heel best. Direct vanaf het moment dat ik wakker werd wilde ik heel graag naar huis. Weer terug naar het oude vertrouwde wereldtje van thuis en stiekem was ik heel blij al tickets geboekt te hebben naar Maleisie en Nieuw-Zeeland. Hierdoor heb ik juist geen ticket naar huis geboekt.
Aangekomen bij het hostel in Kanchanaburi was ik direct op mijn plek. Een prachtig uitzicht over de rivier en de bergen vanuit een hangmatje. De rest van de middag alleen maar wezen luieren in de hangmat, wat een genot!
De planning was om 2 nachten te blijven in Kanchanaburi, al snel had ik in de gaten dat dit te kort zou zijn om heerlijk te kunnen genieten. Dus mijn verblijf verlengd met nog 2 nachten. Zo heb ik heerlijk op mijn gemak het plaatstje en de omgeving kunnen verkennen.
Zo ben ik met 4 gasten op stap geweest richting de watervallen. We hadden de tip gekregen vanuit het hostel niet naar de beroemde Erawan watervallen te gaan, maar iets verder door te rijden richting de Huai Mae Khamin watervallen. Dus met zijn allen op de scooter die kant op. Na een rit van bijna 2,5 uur eindelijk aangekomen. Wat een rust daar! Alleen een paar locals te hebben gespot en voor de rest hadden we het rijk voor ons alleen. Dus genoten van de prachtige omgeving en van het heerlijke water. Op de terugweg werd het nog een beetje spannend, aangezien ik op de reserves van de tank reed en nergens een benzinepomp te vinden was. Uiteindelijk ben ik maar ergens in the middle of nowhere gestopt en wat bleek, 50 meter verderop kon ik tanken. Dit was alleen niet een benzinepomp zoals ik ze ken. Een groot blauw olievat waar ze met de hand benzine uit pompen, pal voor een restaurantje.
Zo ben ik ook nog een dag op stap geweest met Lloyd uit Engeland richting de Hellfire pass. Hij was op de motor, dus ik ben achterop gesprongen. Wat heb ik ervan genoten om op de motor weg te zijn! Bij de Hellfire pass aangekomen wilde we eigenlijk de hele trail gaan lopen, al snel hadden we ons bedacht. Het was er veels te warm voor. De hellfire pass heeft behoorlijk wat indruk op me achter gelaten, ook wetende dat Lloyd zijn opa in die periode is omgekomen als krijgsgevangenen. Het maakte het allemaal wat realistischer. Op de terug weg wilde we nog een cave bezoeken, laat het nou net gebeuren dat we er 2 voorbij zijn gereden zonder het in de gaten te hebben gehad. Dan maar richting de Krasae Cave. Onderweg daar naar toe zaten er allemaal aapjes langs de weg, hebben we de lokale markt gespot en de cave was toch even anders dan we hadden voorgesteld. Een grot met een buddha erin, dus al snel maar even snacks halen op de lokale markt. Terug in Kanchanaburi wilde Lloyd eerst nog langs de War Cementery. Zodat hij een bloementje bij het graf van zijn opa kon neer leggen. Dit heeft voor mij de dag wel heel speciaal gemaakt. Ik ben zo dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren!

Ondertussen is het alweer tijd om Kanchanaburi te verlaten, nog zonder plan waar naar toe te gaan. Sangkhlaburi had ik al uit mijn hoofd gezet, aangezien ik mijn verblijf had verlengd. De hostel eigenaar had me een aantal tips gegeven: Hua Hin, Ayutthaya, Pattaya, Koh Samet en Koh Kut. Uiteindelijk is het geen van allen geworden. Ik wilde in de buurt van vliegveld U-Tapao gaan zitten, dus kwam ik uit op Sattahip of Rayong. Zonder enige informatie in de Lonely planet kunnen vinden, gekozen voor Sattahip. Dus meteen door naar het bus station om daar een directe bus richting Sattahip te pakken.
Aangekomen bij Sattahiptale blijk ik als enige buitenlander er te verblijven tussen de Thaise toeristen. Al snel werd me verteld dat er nauwelijks buitenlanders naar dat plaatsje toe komen, dus ze waren erg nieuwsgierig hoe ik bij hun terecht was gekomen. Toevallig 2 dagen later arriveerden 2 Engelse, Mike en Chris.
Sattahip is toch wel een bijzonder plaatsje. Het is een vissersdorp omringd door marine basis. Zo zijn is er een groot gedeelte niet toegangelijk voor buitenlanders. Maar met een Thais persoon mag je dan wel weer de marine basis op. Een van de redenen die ik gehoord heb is dat ze de natuur willen beschermen en op deze manier willen onderhouden.

De hostel eigenaren Jack en Guck hebben mijn verblijf vanaf dag 1 super verzorgd. Het voelde meteen alsof ik thuis was. Een mooi ingericht hostel met een heerlijk dakterras waar ik iedere morgen van de zonsopkomst heb genoten.
Zo hebben ze me tijdens mijn verblijf overal mee naar toe genomen, zonder dat ik er om vroeg. Zo heb ik zeeschildpadden gezien in een opvang, naar het lokale strand geweest, met de vissersboot naar het onbewoonde eiland Ko Yo, Big Buddha Hill en hebben ze me het locale thaise streetfood laten proeven.
Zoals ze zelf zeggen, you come as a guest and leave as a friend. Dit voelde ook echt zo! Mike en Chris waren het ook hier helemaal mee eens.
Wat ook wel erg leuk is, Guck is dol op fotograferen. Zo heeft ze me met regelmaat op de foto gezet. Ik moet toegeven, ze heeft goed haar best gedaan.

Het moment was aangebroken dat ik moest vertrekken, eigenlijk wilde ik nog helemaal niet weg. Ik had het daar zo fijn! Zelfs Jack en Guck vonden het erg jammer dat ik moest gaan. Zo lief dat ze zijn, hebben ze me weggebracht naar het vliegveld toe.

Ondertussen ben ik in Maleisië en heb ik Kuala Lumpur snel achter me gelaten.
De grote steden zijn niet helemaal mijn ding geloof ik. Ben er niet altijd op mijn gemak en misschien vind ik het ook wel te druk.
Hoe mooi Kuala Lumpur ook is met een hoop groene omgeving en toch ook wel behoorlijk westers. Had ik al snel besloten om niet al te lang te blijven. Al moet ik toegeven dat ik het metro systeem geweldig vind! Overzichtelijk en duidelijk.
Laat ik het dan ook meteen voor elkaar krijgen om tijdens een bezoek aan de Petronas Twin towers meteen te verdwalen in het KLCC winkelcentrum. Vanuit het metro station ben ik zo doorgelopen het winkelcentrum in. Had ik toch even de trap naar buiten toe gemist.

Ondertussen ben ik vandaag na een lange reis aangekomen in George Town. In het hostel gaven ze al meteen aan waar ik streetfood kon vinden, daar zeg ik geen nee tegen! De straten zijn hier prachtig versierd met rode lampionnen in verband met het Chinees nieuw jaar wat er aan zit te komen. Ondertussen heb ik Little India ook al ontdek, super gezellig en kleurrijk!

Tot nu toe nog een hoop te ontdekken in Maleisië!