Maleisië in sneltreinvaart

Wauw! Maleisië is voorbij gevlogen! Waar ik weer eens begon in sneltreinvaart, eindigde ik een stuk relaxter.

Van het heerlijke streetfood in George Town door naar Tanah Rata, oftewel Cameron Highlands. In mijn ogen een typische toeristische trekpleister waar verder niks te beleven is, dan alleen maar de beroemde theevelden bezoeken. De temperatuur was wel heel fijn, gemiddeld 23 graden! 
Na kennis gemaakt te hebben met een Deen, genaamd Mathias, hebben we samen de omgeving verkend. Scooter gehuurd en op naar het bekendste theeveld Sungai Palas Estate. Eenmaal de theevelden in zicht, hebben we de scooter weggezet en zijn we er doorheen gaan wandelen. Wat een plaatje! Sommige stukken waren nog best stijl en lastig begaanbaar, respect voor de plukkers! 
Aangezien het Mossy Forrest in de buurt was, zijn we er naar toe gewandeld. Niet wetende dat het een uitdagende wandeling zou worden. Het was alleen maar berg opwaarts en behoorlijk stijl, wat was ik blij met het gezelschap van Mathias! Grote kans dat ik anders halverwege omgedraaid zou zijn. Eenmaal aangekomen bij het Mossy Forrest was het zeker de moeite waard! Bovenop de berg, prachtig uitzicht en omringd door wolken en bomen. De wolken gaven een prachtig effect aan het Mossy Forrest, het zag er mysterieus uit. 
Aan het einde van de middag zijn we naar theeveld Bharat Tea Estate geweest. Persoonlijk vond ik deze veel mooier dan die we eerder gezien hadden. De vormen van de stuiken waren meer ovaal en afgerond, wat een prachtig landschap geeft. De bedoeling was eigenlijk een stuk door de theevelden heen te wandelen, dat duurde niet lang of we konden niet meer verder lopen. Het pad hield op. We waren verkeerd gelopen, wat absoluut geen straf was. We hadden een heerlijk plekje met prachtig uitzicht. We waren het met elkaar eens, genieten van het moment en het uitzicht.

Na een indrukwekkende bus en boot reis aangekomen bij nationaal park Taman Negara. Bij het guesthouse een Nederlands stel ontmoet uit Leiden vandaan, Max en Malvina. De wereld wordt zo wel heel klein!
Door de enthousiasme van Max ben ik hem wezen vergezellen bij de Jungle night walk tour.  Een tour die eigenlijk best leuk was, met een wending die ik niet zag aankomen. Tijdens de tour hebben we een hoop verschillende dieren gezien zoals wilde varkens, kikkers, vleermuizen, vlinders, gekko's, schorpioenen, gloeiworm, pissebedden, reflecterende spinnenogen waaronder de tarentula en de huntsman. Ohja, en uiteraard niet te vergeten bloedzuigers! Vooral degene die zich erg liet verleiden om even te proeven met mijn sok ertussen. Het was net alsof er iets in mijn schoen zat, iets van een takje of steentje dacht ik. Tijdens het kijken wat er in zat, kwam meneer bloedzuiger tevoorschijn. De gids heeft hem weggehaald voor me en in de tussentijd zag ik de rest van de groep licht paniekerig ook hun voeten checken. Ik was blijkbaar niet de enige die een bloedzuiger had. 
De volgende dag zelf erop uit gegaan om een wandeling door de jungle te maken. Het is alleen bij de Canopy walk gebleven. Dit gedeelte van de jungle is vrij makkelijk begaanbaar door de houten vlonders. De canopy is eigenlijk een hangbrug van touw tussen de bomen in. Tijdens de wandeling erover heen heb je prachtig uitzicht en ondertussen probeer je de hele tijd je balans te houden. De brug slingert heerlijk alle kanten op.
Mijn verblijf in Taman Negara heb ik last minute  nog met een nacht verlengd. Ik genoot zo van alle rust en was eerlijk gezegd bek af. De dagen ervoor was ik als een dolle om de dag aan het reizen, iets wat eigenlijk te veel van het goede was. En waar ging het mis? Maar 2 weken de tijd hebben en te veel willen zien. Dus een rustdag kon geen kwaad en werkelijk geen moer gedaan. Echt wat ik nodig had! Ondertussen werd ik ook nog eens in de watten gelegd door het gezin van guesthouse en een overheerlijke lunch gekregen. Zelf gemaakt door de toekomstige oma van het gezin.
's Avonds schrok ik me nog helemaal het leplazerus. Bij het openen van de badkamerdeur hoorde ik iets vallen in m'n wasbak. Voordat ik überhaupt in de gaten had wat het was, schoot het de wasbak uit. Had ik bijna weer een gil momentje. Mezelf nog met enige beheersing in kunnen houden en bleek het gewoon een gekko te zijn. Het arme beestje was geschrokken van me en liet zich spontaan vallen. Paniek om niks!

Eindelijk aangekomen in Melakka, na 12 uur lang reizen, nog even snel naar Jonker Walk geweest. De straat in China Town waar iedere avond de night market te voorschijn komt. Aangezien het Chinees Nieuwjaar begonnen was, was het mega druk! Maar er hing een hele gezellige sfeer en ik keek mijn ogen uit. De diversiteit aan kraampjes en de vele rode lampionnen als versiering.
Melakka is niet groot, al is er genoeg te zien. Met verschillende invloeden van Nederland, Portugal en Groot Brittannië. Lekker op mijn gemak alles verkend en op heetst van de dag een prima plek gevonden in de schaduw. Heerlijk om te zien hoe toeristen zich gedragen en de meest gekke selfies nemen. 
In de tussentijd had ik BJ ontmoet, een Maleis op vakantie in eigen land. Hij wilde mij en Lucas meenemen naar een tempel waar er gratis gegeten kon worden. Een donatie wordt altijd gewaardeerd. Eenmaal aangekomen bij de tempel, was ik al niet helemaal op mijn gemak. Ik liep lekker rond in een tanktop en korte broek. Bij de tempel had iedereen alles bedekt. Volgens BJ was het absoluut geen probleem, alleen mijn haar moest ik afdekken. Na een hoofddoek gefixt te hebben en al om gedaan, voelde ik me nog niet op mijn gemak. Dit heb ik aangegeven bij Lucas en BJ en uiteindelijk de beslissing gemaakt om er niet te gaan eten. Ik waardeer het enorm dat BJ ons mee nam, zodat wij ook een stukje van zijn cultuur mee krijgen. Ondanks dat andere bezoekers ook aangaven dat het in orde was, voelde het nog steeds niet juist. Misschien ook wel het idee dat ik geld heb om eten te halen en naar mijn idee niet juist gekleed was.
Als tip had ik te horen gekregen dat het een must do is om de zonsondergang te zien bij de moskee. Dus mijn laatste avond een mooie plek opgezocht bij de moskee. Het was een plaatje! De mooie verkleuring aan de horizon, de moskee die verlicht wordt en als kers op de taart, het gebed wat uit de speakers van de moskee komt. Ik heb er heerlijk zitten genieten. 

Maleisië heeft me herinnerd aan mijn Indonesische opa Rob. Door te zien van de manier van leven, bewegen en communiceren. Zo zag ik de manier van bewegen bij een chauffeur die me kwam ophalen. Het in en uitstappen, schakelen in de minivan en de manier van lopen. Bij anderen herkende ik de sprankeling in de ogen die mijn opa soms had en vooral de ondeugende blikken deed me erg glimlachen. 
Zo moest ik ook aan hem denken terwijl ik op de fiets zat in Melakka. De enige keer dat ik hem op de fiets zag, dat zal me altijd bijblijven. Vooral de manier van fietsen en het geslinger over de weg heen. Met hetzelfde geslinger ging ik tussen alle auto's door. Bij een rood verkeerslicht tussen de 2 rijbanen door fietsen om vooraan te kunnen staan, tegen het verkeer in fietsen, op de middelste rijbaan fietsen en aan beide kanten ingehaald worden door auto's. Heerlijk de idiote toerist uithangen die er niks van snapt.

In 2 weken tijd Maleisië ontdekken is eigenlijk veels te kort. Er is nog zoveel te zien en te ontdekken, dat mag wachten tot de volgende keer. 

Ondertussen is het tijd om mijn vlucht te halen, let's go to the next journey!